De vakantie zit er voor velen weer op. Veel vakanties worden doorgebracht in de natuur en een paar weken lang dompelen we ons onder in de zee of struinen we door de bossen en de bergen. Ook beekjes, rivieren en meren zijn vaak erg in trek. Kortom water en groen zorgen ervoor dat we onze eigen batterij weer kunnen opladen met nieuwe energie. Hoe belangrijk dat opladen voor ons mensen is, blijkt wel uit de stijgende cijfers van het aantal dat burn-outklachten heeft. Maar is dat wel te voorkomen met een (tijdige) vakantie of is er meer nodig?
De vakantie biedt een welkome ontsnapping aan de dagelijkse routine en geeft ons de gelegenheid om te ontspannen, nieuwe ervaringen op te doen en te genieten van de wereld om ons heen. We kunnen tijdens vakanties natuurlijk heerlijk onze batterij opladen, maar als we terugkeren naar ons werk of onze dagelijkse routine, verliezen we vaak snel het vakantiegevoel. Soms al binnen een paar dagen.
In het streven naar ontspanning en vermaak in de vorm van recreatieteams, pretparken, en drukke stranden zijn we soms geneigd om, voor mijn gevoel, de essentie van vakantie over het hoofd te zien: re-creatie. Re-creatie duidt meer op vernieuwen, verfrissen. Eens iets anders doen dan wat je ‘normaal’ doet. Dat is voor mij een belangrijk aspect van vakantie: het belang om je dagelijkse beslommeringen even los te laten. Toch is dat vaak lastig. Op de camping blijven we bezig met boodschappen doen, eten koken, de afwas en de was doen en opruimen. We zitten toch vaak vast aan dezelfde patronen die we thuis ook volgen. Echt helemaal loslaten is vaak heel lastig.
Als we naar de natuur kijken dan biedt ons die prachtige voorbeelden van loslaten. Zo kennen we de seizoenen, waarbij natuurlijk de herfst met al haar kleuren hèt seizoen van het loslaten is, maar ook tijdens de zomer zie je volop voorbeelden in de natuur van loslaten; al moet je daarvoor misschien wat langer zoeken of anders kijken.
Denk bijvoorbeeld aan de bij die nadat ‘ie genoeg nectar heeft, de bloem weer los laat om er honing van te maken, de plant die na de bloei verwelkt en krimpt en zo de omgeving los laat en tegelijk ook weer van voedsel voorziet, de oogst die gerijpt de grond verlaat en ons voedt of wat verder-van-ons-bed, de zee die na de vloed het strand weer ‘loslaat’ en daarbij soms parels achterlaat. Dat ziet er altijd zo simpel uit, dat we er niet eens bewust bij stil staan. We lopen, hollen, fietsen of rijden er vaak met vaart langs en staan er niet bij stil wat het voor ons eigen leven betekent.
Loslaten is echter voor veel mensen niet makkelijk, zeker niet als het andere mensen betreft die we graag zagen of bijvoorbeeld wanneer we werk wat we jaren met plezier hebben gedaan, moeten loslaten. Toch zien we in de natuur als troost en geruststelling dat loslaten naast een verlies ook iets ‘oplevert’ al is het soms ook heel klein. We weten vanuit de lessen van de natuur ook dat iets kleins in rap tempo of soms langzamer kan uitgroeien tot iets groots of iets moois.
Maar net als wanneer je op het strand moet zoeken naar de schatten die na de vloed verborgen zijn in het zand, is dat in ons dagelijks leven soms ook flink zoeken naar wat dat loslaten ons ‘oplevert’. Het is ook nooit een vervanging van dat wat was! De honing is geen vervanging van de bloem, de voeding van plantenresten is niet die mooie bloeiende bloem en de groente die ons voedt is na verwerking in ons lichaam bij lange na niet meer groen. Dat is tegelijk voor ons mensen vaak het moeilijkste van loslaten. Loslaten verandert ons en onze omgeving. Bij vakantie geeft ons dat meestal een plezierig en blij gevoel. Maar buiten de vakanties om stemt loslaten ons vaak treurig, tenzij het onze eigen keuze is geweest, maar zelfs dan kan het lastig zijn.
De natuur geeft ons in de eerste plaats rust en ontspanning in een voor ons mensen inmiddels vrij hectische wereld. Maar als we even stil staan en met aandacht kijken, biedt de natuur ook allerlei metaforen voor ons eigen leven. Loslaten en weer door gaan is er één van, want in de natuur is altijd sprake van een kringloop, dat is leven en dat houdt ons gaande.
“Ergens los van komen, stelt je in staat om nieuwe verbindingen aan te gaan.”
Met alle moderne en luxe apparaten om ons heen zouden we bijna vergeten dat we zelf ook onderdeel zijn van de natuur. Het leven lijkt maakbaar. Voor sommige facetten gaat dat misschien op, maar wil je je eigen leven duurzaam en leefbaar leven, dan is het dus van belang om tijdig je eigen batterij op te laden, maar ook maatregelen te nemen dat deze niet zo snel weer leeg loopt. Soms moet je daarvoor iets loslaten. Dat voelt als verlies, maar misschien worden we er met elkaar juist wel weer veel ‘rijker’ van!
“Wij volgen niet alleen de natuur, wij zijn ook natuur.”
Of je nu nog op vakantie gaat of inmiddels weer terug bent in de dagelijkse gang, geniet van al het moois, ver weg én dichtbij. De kilometers maken niet uit. We wonen in een prachtige omgeving, waar vele anderen jaarlijks hun vakantie doorbrengen. Wat een luxe! Recreatie kan altijd en overal. Het gaat om het besluit om het anders te willen doen als je daar behoefte aan hebt. Laat je eigen natuur ook genieten, niet alleen in de vakantie, maar het hele jaar door!
Tekst: Jolanda Ramerman
