In het programmaboekje van Kunst om Dalfsen op 18 en 19 september jl. lees ik (Janneke Dijkhof) deze titel en daarbij de naam van Trix Vogelzang. Uit een ver verleden ken ik Trix toen ze als leerling bij mij in de klas zat. Nieuwsgierig of het deze Trix is, fiets ik naar haar locatie aan het Van Ankumspad in Dalfsen. Ze herkent mij meteen als haar vroegere juf. Het is een vrolijk weerzien en we maken een afspraak voor een interview bij mij thuis.
Ontstaan van deze hobby
Trix heeft als wiskundedocent in het voortgezet onderwijs gewerkt. Daarnaast heeft ze de opleiding textiele werkvormen gevolgd. Maar daarmee is ze binnen het onderwijs niet actief geweest. Knutselen, frutselen en kleren voor de kinderen naaien heeft ze altijd thuis gedaan. Op een gegeven moment heeft ze het toch opgepakt. Het begon met een rol reclamedoek en de vraag: “Kun je daar iets leuks van maken?” Dit bracht haar op het idee er tassen van te maken. En dit sloeg aan. Daarna is ze bedrijven gaan bellen met de vraag of ze oud materiaal over hadden. En zo begon ze allerlei materiaal te verzamelen waaronder vrachtwagenzeil, spijkerbroeken, reclamedoeken, legerbroeken, plunjezakken, autogordels, brandweerslangen etc. Na het verzamelen, maakte ze de materialen schoon in de tuin en ging ze aan de slag met het naaiwerk op haar werkkamer. De materialen verwerkt Trix op een semi professionele naaimachine met een zware, sterke motor. Dat is wel nodig om met het vrachtwagenzeil uit de voeten te kunnen.
Upcyclen
Van gebruikt materiaal, van veel troep iets leuks maken geeft haar een enorme kick. Ze wordt er blij van en noemt het ‘upcyclen’. De producten worden op een zodanige manier hergebruikt, dat ze méér waarde krijgen. “We gooien echt te veel weg” vindt Trix. Ze maakt van autogordels en oude riemen bij de kringloop weer originele schouderbanden aan een tas; oude katoenen tenten worden rugzakken. De voering van de tassen is gemaakt van oude overhemden. Het enige nieuwe materiaal zijn de ritsen en het garen. Ze maakt riemen en portemonnees. Tijdens de kunstmarkt komt een man naar haar toe en vertelt Trix dat hij oud bruin leer naar haar ouders heeft gebracht. Ze neem hem mee naar één van haar tassen en kan precies aan wijzen waar de bruine stukken leer zitten. Het ontroert hem.
Soms maakt Trix tassen met een speciale herinnering. Kleding of leerresten van een oude stoel van een overleden dierbare verwerkt ze in een nieuwe tas. Dit is heel dankbaar werk. Je maakt iets voor iemand met een speciale betekenis. Zo neem je altijd een stukje van iemand met je mee, een tas met een bijzondere herinnering.
Afzetmarkt
Haar familie- en vriendenkring waren de eerste afnemers van haar tassen. Haar zoon ontwierp een Facebookpagina en ook via dat kanaal ontving zij veel opdrachten: mensen waarderen deze mooie originele producten, met zorg en passie gemaakt van oude materialen. Het is nu een uit de hand gelopen hobby geworden. 
Een paar keer per jaar staat ze op een kunstmarkt om haar voorraad tassen, riemen en portemonnees te verkopen. Op braderieën staat ze vaker. In het kunstweekend in Dalfsen heeft ze veel verkocht en ze is bijna door haar voorraad heen. Voor de prijs hanteert ze een middenweg: “wat vind ik leuk om te krijgen en wat is de klant bereid ervoor te betalen?” Ze steekt er veel tijd in, maar rekent die niet door in de prijzen die ze voor haar tassen vraagt. Haar wiskundige kant komt naar voren bij het ontwerpen en uitdenken van de patronen van de tassen.
