“Sinds eind jaren zestig ben ik wel bezig met duurzaamheid,” zegt Ad Zwaga uit Oudleusen. “Nog niet zo bewust als nu, omdat je steeds meer weet. Bijvoorbeeld dat fossiele brandstoffen opraken en dat plastic een groot probleem vormt.”
Ad vindt afval scheiden heel belangrijk en ziet het als een soort sport: door de grijze bak niet vol te maken, maar vooral om alles in de juiste bak te krijgen. Hij haalt zelfs de plastic stickertjes van de kiwi en banaan af. Zo makkelijk kan het dus zijn om duurzamer te leven. Bij vensterenveloppen of macaronipakken scheurt Ad het plastic eruit en scheidt het zo van het papier. “Het geeft mij een goed gevoel om het te doen, hoe klein het ook is.” Het valt hem op dat er zo veel samengestelde producten zijn.
Zwaga houdt zeker niet van een opgeheven vinger van ‘dit moet je doen en dat..’ “Mensen hebben zelf hun eigen redenen waarom ze iets wel of niet doen. Wij hebben bijvoorbeeld geen zonnepanelen op het dak, al denk ik er wel eens over om dat misschien toch te doen,” zegt Ad. “Het is soms moeilijk om te weten wat het beste is en om goed advies te krijgen.” Wel zijn er vorig jaar nieuwe ramen met dubbel glas in de woonkamer gekomen.
De (tweede) auto heeft Ad weggedaan. Het laatste jaar stond er maar 800 kilometer op de teller en besloot hij tot verkoop van de wagen. Omdat Ad niet graag in de auto van iemand anders rijdt, helpt dat om meer de (elektrische) fiets te pakken en zo doet hij vrijwel alles met zijn tweewieler. Al roept Ad wel eens “ik koop weer een auto!” als hij een dikke bui op zijn hoofd heeft gehad.
Verder gebruikt Ad zo weinig mogelijk water en vangt hij regenwater op. En planten in de tuin die niet tegen droogte kunnen, komen er niet in. Je kunt er zelf iets aan doen, vindt Ad. Op grote zaken heb je misschien weinig invloed, zoals op windmolens of van het gas af, maar op kleine onderdelen wel.
Lees ook:
‘Ik ben niet zo’n duurzaamheidsfreak’. Een portret van Mirjam en Marcel Klein Herenbrink uit Hoonhorst.
